İmam Hüseyn (ə) qiyamının hədəfi Allah taala Qurani-kərimdə buyurur: “(Ey müsəlmanlar!) Gərək aranızda (insanları) yaxşılığa çağıran və əmr be məruf və nəhy əz münkər edən bir dəstə camaat olsun! Həqiqətən bunlar nicat tapmış şəxslərdir.” (Ali-İmran surəsi, ayə 104) Əgər bir şəxs əmr be məruf və nəhy əz münkər edərsə, onda o, Allahın, Onun Rəsulunun (s) və kitabının yer üzərində xəlifəsidir. (Məcməul-bəyan, 2-ci cild, səh. 807) İmam Hüseyn (ə) Mühəmməd Hənəfiyyəyə vəsiyyətində belə buyurdu: «Mən rahatçılıq, xoş gün keçirtmək, zülm və fəsad etmək məqsədilə qiyam etmirəm. Əksinə, yalnız və yalnız cəddimin ümmətini islah etmək və nicat vermək üçün qiyam edirəm. İstəyirəm əmr be məruf və nəhy əz münkər edim, cəddimin və atamın getdiyi yol ilə gedim.» (Bihar, 44-cü cild, səh. 329) Ərbəin ziyarətində Allaha xitab edərək oxuyuruq: (Pərvərdigara! İmam Hüseyn (ə)) bəndələrini nadanlıq və azğınlıqdan nicat vermək üçün öz qanını sənin yolunda hədiyyə etdi. (Məfatihu-l-cinan, Ərbəin ziyarəti, səh. 468) Allahın Rəsulu (s) buyurub: «Həsən və Hüseyn istər qiyam edələr, istərsə də etməyələr hər ikisi imamdır.» (Bihar, cild 43, səh.29) Əmr bil-məruf və nəhy ənil-münkər yoldunda Hər hansı bir tayfa öz tövrünü dəyişməyincə, Allah taala da onun tövrünü dəyişməz. (Rəd surəsi, ayə 11) Həzrət İmam Hüseyn (ə) Kərbəlaya tərəf hərəkət etdikdə “Beyzə” adlı bir yerdə Peyğəmbəri Əkrəm (s)-in dilindən bu xütbəni oxudu: “Əgər bir nəfər, zalım bir sultanın zor gücünə hakimiyyət sürdüyünü, əldə etdiyi iqtidarı hesabına bəndəçilik əhdi olan ilahi peymanı sındırdığını, Allah hökmlərindən boyun qaçıraraq, Peyğəmbər (s)-in əmrlərinə itaət etmədiyini və xalqa rəftarında həddini aşdığını görsə və onu öz sözü və əməli ilə düz yola dəvət etməsə onu əyri yoldan döndərməyə çalışmasa, Allahın haqqıdır ki, onu da həmin zalımla birlikdə cəhənnəmə daxil etsin. Beləliklə də, zalımlar cərgəsində qərar tutsun.” (Yəni, zalımın zülmünü görüb, onunla mübarizə aparmayan müsəlmanın yeri cəhənnəmdir.) (Biharul-ənvar, cild 44, səh. 382, bab 37, rəvayət 2) İmam Baqir (ə) buyurmuşdur: Allah taala Şüeyb peyğəmbərə vəhy edərək buyurur: Sənin qövmündən yüz min nəfər adamı əzab edəcəyəm ki, onlardan qırx min nəfəri günah əhli, altımış min nəfəri isə yaxşı adamlardır. Həzrət Şüeyb peyğəmbər (ə) təəccüblə dedi: Ey mənim Pərvərdigarım! “Günah əhli olan qırx min nəfəri əzab etmək istədiyini başa düşdüm, amma yaxşı adamları niyə?” Allah taala ona vəhy edib buyurdu: Çünki onlar günah əhli ilə saziş və pis əməllərinin üstünü ört-basdır edirlər. Mən qəzəbləndiyim işlərə, onlar qəzəblənmir. (Azərəxşi digər əz asimane Kərbəla, səh. 103) İmam Sadiq (ə) buyurub: Allah taala iki mələyə bir şəhəri alt-üst etməyi əmr edir. Mələklər həmin şəhərə çatdıqda gördülər ki, bir abid Allah taala ilə razu-niyaz edir. Mələklərdən biri digərinə dedi: Bu dua edən abidi görürsən? O biri mələk dedi: Bəli görürəm, amma sən öz vəzifəni icra et (yəni şəhəri alt-üst et). Əvvəlki mələk dedi: Mən Pərvərdigarıma müraciət etməyincə bir iş görən deyiləm. Sonra həmin mələk Allahın dərgahına qayıdaraq xitab etdi: Pərvərdigara! Mən şəhərə çatdıqda gördüm ki, filan bəndən sənə dua və razu-niyaz edir. Əmrinə əməl edək, yoxsa əmr dəyişib. Allah taala buyurdu: Əmr öz qüvvəsindədir, gedin şəhəri viran edin. Çünki heç vaxt bu adamın üzünün rəngi mənə xatir bozarıb, qeyzlənib dəyişməyibdir. Yəni bu şəxs şəhər əhlinin günah etdiyini gördüyü halda, çöhrəsində etiraz əlaməti olaraq qəzəb, narazılıq görünməyibdir. (Üsuli-kafi, cild 5, səh. 58, rəvayət 8) Əhli-beyt (ə) bəşəriyyət üçün bir ülgüdür Həqiqətən Allahın Rəsulu (s) sizin üçün gözəl bir örnək və nümümunədir. (Əhzab surəsi, ayə 21) İmam Hüseyn (ə) buyurmuşdur: Mənim məktəbim sizin üçün bir ülgüdür. (Mosuətu kəlimati-l-imamil Hüseyn (ə), səh. 361) İmam Hüseyn (ə) başqa bir yerdə belə buyurub: Allahın Rəsulu (s) mən və hər bir müsəlman üçün ülgüdür. (Vəqətut-təf, səh. 201) Həzrət Məhdi (ə) Fatimə (s)-ın şəxsiyyəti barəsində belə buyurur: Peyğəmbəri Əkrəmin qızı mənim üçün gözəl bir örnək və ülgüdür. (Bihar, cild 53, səh. 180) İmam Hüseyn (ə) buyurubdur: “Mənim yolumda və əqidəmdə olan şəxs heç zaman Yezid və Yezid kimilərdən beyət etməz.” (Məqtəli Xarəzmi səh. 184) Allah taala Fatimeyi Zəhranın fəziləti barəsində Peyğəmbəri Əkrəmə belə buyurub: Ey Əhməd, əgər sən olmasaydın kainatı yaratmazdım, əgər Əli olmasaydı səni yaratmazdır və əgər Fatimə olmasaydı hər ikinizi də yaratmazdım. (Cünnətul-asimə, səh. 148) Yazının tərtibində tərcümə olunmuş kitabların elektron versiyasından istifadə olunub.
اعمال مشترک اول هر ماه 1ـ دعا در زمان دیدن هلال خواندن دعاى هلال وارد شده است و أقلّش آن است که سه مرتبه بگوید اللّهُ اَکْبَر و سه مرتبه لا إلهَ الَّا الْلّه و سپس بگوید: اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى أذْهَبَ شَهْرَ کَذا وَ جاءَ بِشَهْرِ کَذا. بهترین دعاى زمان رؤیت هلال دعاى 43 «صحیفه سجّادیه» است.(1) 2ـ قرآن خواندن هفت مرتبه سوره «حمد».(2) 3ـ روزه از أمورى که بر آن تأکید شده، سه روز روزه گرفتن در هر ماه است. مرحوم «علّامه مجلسى»(رحمه الله) در «زادالمعاد» مى گوید: مطابق مشهور، این سه روز، پنجشنبه اوّل ماه و پنجشنبه آخر ماه و چهارشنبه اوّل از دهه وسط ماه است.(3) 4ـ نماز شب اوّل ماه: دو رکعت نماز بجا آورد، به این نحو که: در هر رکعت پس از سوره «حمد» سوره «انعام» را بخواند سپس از خداوند متعال بخواهد که او را از هر ترسى و هر دردى ایمن گرداند. روز اوّل ماه: خواندن نماز اوّل ماه که آن دو رکعت است، در رکعت اوّل بعد از «حمد» سى مرتبه سوره «توحید» و در رکعت دوّم بعد از «حمد» سى مرتبه سوره «قدر» بخواند و بعد از نماز صدقه اى در راه خدا بدهد; هر کس چنین کند، سلامت خود را در آن ماه از خداوند متعال گرفته است.(4) اعمال مشترک روزهاى ماه رجب این اعمال مخصوص روز معینى نیست، بلکه در تمام ماه انجام مى شود. 1ـ روزه از پیامبر(صلى الله علیه وآله) نقل شده است که هر کس یک روز از این ماه را روزه بگیرد، از ناراحتى قیامت ایمن خواهد بود. در روایت دیگر آمده است روزه یک روز ماه رجب براى رضاى خدا، در بر دارنده رضوان الهى، خاموش کننده خشم خدا، و مسدود کننده درى از درهاى آتش است.(5) در روایتى از رسول خدا(صلى الله علیه وآله) آمده است: هر گاه کسى نتواند در این ماه روزه بگیرد، هر روز صد مرتبه این تسبیحات را بخواند، تا ثواب روزه آن را دریابد: سُبْحانَ الاِلهِ الْجَلیْلِ، سُبْحانَ مَنْ لا یَنْبَغِى التَّسْبیْحُ اِلَّا لَهُ، سُبْحانَ الْأَعَزِّ الْأَکْرَمِ، سُبْحانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّةَ وَ هُوَ لَهُ اَهْلٌ.(6) 2ـ دعا 1) خواندن دعائى که امام صادق(علیه السلام) به شخصى تعلیم داد که در هر صبح و شام و بعد از هر نماز، آن را بخواند: بِسِمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیْم یا مَنْ اَرْجُوُه لِکُلِ خَیْر وَ آمَنُ سَخَطَهُ عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ، یا مَنْ یُعْطِى الْکَثیرَ بالْقَلیلِ، یامَنْ یُعْطى مَنْ سَئَلَهُ،...الخ.(7) 2) در تمام ایام ماه خصوصاً در روز اول بخواند:« یا مَن یَمْلِکُ حَوآئِجَ السآئِلینَ...»(8) 3) در هرروز بخواند:« خابَ الْوافِدوُنَ على غَیْرِکَ...»(9) 4) شیخ طوسى(رحمه الله) مى فرماید: مستحب است، هر روز این دعا را بخواند: اَللّهُمَّ یا ذَا الْمِنَنِ السّابِغَةِ، وَالْألآءِ الْوازِعَةِ، وَالرَّحْمَةِ الْواسِعَةِ،...(10) 5) شیخ طوسى(رحمه الله) از ابو جعفر محمّد بن عثمان بن سعید، که از نوّاب چهارگانه حضرت مهدى(علیه السلام) است، این روایت را از آن حضرت نقل کرده که در هر روز از ایّام رجب، این داعا را بخوان: اَللّهُمَّ إِنّى اَسْئَلُکَ بِمَعانى جَمیعِ ما یَدْعُوکَ بِهِ وُلاةُ اَمْرِکَ، اَلْمأمُونُونَ عَلى سِرِّکَ،..الخ. 3ـ زیارت امام رضا(علیه السلام) زیارت امام رضا(علیه السلام) در ماه رجب مستحب است. در روایتى از امام جواد(علیه السلام) زیارت آن حضرت مورد تأکید قرار گرفته است.(11) 4ـ بجا آوردن حج عمره عمره رجبیه: انجام عمره در ماه رجب فضیلت فراوان دارد. طبق روایات اهل بیت(علیهم السلام)«عمره» در ماه رجب فضیلتى هم ردیف حج دارد. در روایتى از امام صادق(علیه السلام) آمده که از حضرت پرسیدند «عمره در ماه رجب افضل است یا ماه رمضان؟» فرمود: «عمره در ماه رجب افضل است». و نیز در روایت دیگرى از امام صادق(علیه السلام) آمده است: أَفْضَلُ الْعُمْرَةِ، عُمْرَةُ رَجَب ;«با فضیلت ترین عمره، عمره در ماه رجب است».(12) 5ـ خواندن دعاى مخصوص این ماه در هر روز(13) 6ـ ذکر گفتن این ذکرها در این ماه توصیه شده است: الف) هزار بار «لا إله الَّا اللّه» ب) صد بار «أسْتَغْفِرُ اللّهَ الَّذى لا إلهَ إِلّا هُو، وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ وَ أَتُوبُ إِلَیْهِ». ج) هزار بار «أَسْتَغفِرُ اللّهَ ذا الْجَلالِ وَ الاِکْرامِ مِنْ جمیعِ الذُّنُوبِ وَالآثامِ».(14) 7ـ نماز در هر شب ماه رجب، دو رکعت نماز خوانده شود: به این نحو که در هر رکعت بعد از سوره حمد سه مرتبه سوره کافرون و یک بار سوره اخلاص بخواند و پس از اتمام نماز، بگوید: لا إلهَ اِلَّا اللّهُ وَحْدَهُ لا شَریکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ، یُحْیى وَ یُمیتُ وَ هُو حَىٌّ لا یَمُوتُ، بِیَدِهِ الْخَیْرُ، وَ هُوَ عَلى کُلِّ شَىء قَدیرٌ وَ إِلَیْهِ الْمَصیرُ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بَاللّهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ. اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّد النَّبىِّ الأُمّىِّ وَ آلِهِ. و سپس خواسته هاى خود را از خداوند طلب کند.(15) 8ـ اعمال «لیلة الرغائب» اولین شب جمعه ماه رجب «لیلة الرغائب» نام دارد که داراى فضیلت بسیارى است رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در حالى که فضیلت ماه رجب را بیان مى کرد، فرمود: «از اولین شب جمعه ماه رجب غافل نشوید که فرشتگان آن شب را«لیلة الرغائب» نامیدند». آنگاه رسول خدا(صلى الله علیه وآله) اعمالى را براى آن شب به این کیفیت بیان فرمود:« روز پنج شنبه اوّل ماه را روزه مى گیرى، چون شب جمعه فرا رسید، بین نماز مغرب و عشاء دوازده رکعت نماز مى خوانى (هر دو رکعت به یک سلام)،به این صورت که در هر رکعت از آن، بعد از سوره «حمد» سه مرتبه سوره «قدر» و دوازده مرتبه سوره «اخلاص» مى خوانى; پس از اتمام نمازها هفتاد مرتبه مى گویى: «اللّهُمَ صَلِ عَلى مُحَمَّد النَّبىِّ وَ عَلى آلِهِ» آنگاه به سجده مى روى و هفتاد مرتبه مى گویى: «سُبُوحٌ قُدُوسٌ رَبُّ الْمَلائِکَةِ وَالرُّوحِ» سپس سر از سجده بر مى دارى و هفتاد مرتبه مى گویى: «رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ تَجاوَزْ عَمّا تَعْلَمُ، إِنَّکَ أنْتَ العَلىُّ الْأعْظَمُ» بار دیگر نیز به سجده مى روى و هفتاد مرتبه مى گویى: «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلا ئِکَةِ وَ الرُّوحِ» آنگاه حاجت خود را مى طلبى، که ان شاءاللّه برآورده خواهد شد. رسول خدا(صلى الله علیه وآله) در فضیلت این اعمال فرمود: «کسى که چنین نمازى را بخواند، خداوند همه گناهانش را بیامرزد... و در قیامت در باره هفتصد تن از خاندانش شفاعت مى کند، و چون شب اوّل قبر فرا برسد، خداوند پاداش این را به نیکوترین چهره، با رویى گشاده و درخشان و زبانى فصیح و گویا، به سوى قبر او مى فرستد، آن چهره نیکو به وى مى گوید: «اى حبیب من! بر تو بشارت باد! که از هر شدّت و سختى نجات یافتى» او از آن چهره نورانى مى پرسد: «تو کیستى؟ من تا کنون چهرهاى از تو زیباتر ندیده ام و بویى از بوى تو خوشتر به مشامم نرسیده است» آن چهره نیکو پاسخ دهد: «اى حبیب من! من پاداش آن نمازى هستم که تو در فلان شهر، فلان ماه و در فلان سال بجا آوردى; من امشب به نزد تو آمدم، تا حقّت را ادا کنم و مونس تنهایى تو باشم و وحشت را از تو مرتفع سازم (و همواره در کنارت بمانم) تا زمانى که همگى در روز رستاخیز برخیزند و در عرصه قیامت بر سرت سایه بیفکنم. خلاصه هیچ زمانى پاداش این کار نیک از تو قطع نخواهد شد».(16) ______________ 1-وقایع الایّام، صغحه 11. 2-مفاتیح نوین، صفحه 579. 3- مفاتیح نوین، صفحه 580. 4-مفاتیح نوین، صفحه 579. 5- بحار الانوار، جلد 97، صفحه 47. 6- مفاتیح نوین، صفحه 607. 7- مفاتیح نوین، صفحه 615. 8- مفاتیح نوین، صفحه 608. 9- مفاتیح نوین، صفحه 608. 10- مفاتیح نوین، صفحه 609. 11- مفاتیح نوین، صفحه 619. 12-مفاتیح نوین، صفحه 619. 13- مفاتیح الجنان، صفحه 133. 14- مفاتیح نوین، صفحه 616. 15- مفاتیح نوین، صفحه 617. 16- مفاتیح نوین، صفحه 618.

İSLAM

İSLAM DİNİ

İslam — (ərəb. الإسلام‎‎, əl-'islām) monoteist- təkallahlı səmavi bir dindir. "İslam" adı, s-l-m (سلم) kökündən törənmişdir. Bu kökün ümumi olaraq qəbul edilən iki anlamı vardır:

İSLAMIN TARİXİ

AZƏRBAYCAN TARİXİ

GƏNCƏNİN TARİXİ

GƏNCƏ ABİDƏLƏRİ

PEYĞƏMBƏRİMİZ (S.A.S)

ALLAHIN ADLARI

ƏHLİ-BEYT

NAMAZI BELƏ QILAQ

SUAL-CAVAB

TƏQLİD

İSLAM FƏLSƏFƏSİ

BİZİMLƏ ƏLAQƏ


Dini Musiqilər


Statistika






Saytda cəmi: 1
Qonaqlar: 1
İstifadəçilər: 0

Axtar


 Saytımızın bütün resurslarından rahat şəkildə istifadə etmək üçün aşağıdakı Brauzerlərdən istifadə etmək məsləhət görülür. Tövsiyyə olunun Brauzerlər aşağıdakılardır:

 Mozilla Firefox 

 OPERA 

 Google Chrome 

 SAFARi

QADIN və Hicab dərsləri








KEÇİDLƏR

QURBAN BAYRAMI


ORUCUN HÖKMLƏRİ


QƏDİR GECƏSİ NƏDİR?


FİTR BAYRAMI


TARİXİ ABİDƏLƏR
 

İSLAMDA BAYRAM

Təqvim

«  Noyabr 2011  »
Be Ça Çş Ca Cm Şb Bz
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930

Əlamətdar günlər

Праздники Азербайджана

Xəbərlər

Qan Yaddaşımız!

Azərbaycanın İşğal olunmuş Əraziləri
Dağlıq Qarabağ zonası ərazisi
4388 kv.km

UNUTMA!
Xocavənd
18 fevral 1992-ci il
Xocalı
26 fevral 1992-ci il
Şuşa
8 may 1992-ci il
Laçın
18 may 1992-ci il
Kəlbəcər
2 aprel 1993-cü il
Ağdərə
17 iyun 1993-cü il
Ağdam
23 iyul 1993-cü il
Cəbrayıl
18 avqust 1993-cü il
Füzuli
28 avqust 1993-cü il
Qubadlı
31 avqust 1993-cü il
Zəngilan
28 oktyabr 1993-cü il
Baş səhifə » 2011 » Noyabr » 2 » Həzrət Əli (ə) və həzrət Zəhranın (ə.s) nigahı
21:12
Həzrət Əli (ə) və həzrət Zəhranın (ə.s) nigahı

Allahın Rəsulu (s) hicri təqvimi ilə ikinci il, zi-hiccə ayının altıncı günü həzrət Əlini (ə) qadınlar aləminin rəhbəri həzrət Siddiqeyi-Tahirə (ə.s) ilə evləndirdi.
İmam Sadiq (ə) buyurub: "Əgər Allah-taala Əmirləmöminini xəlq etməsəydi yer üzündə ona layiq tay (həyat yoldaşı) tapılmazdı.” (Əmali, Şeyx Tusi :  c.1, s. 42  - Bəşarətül-Müstəfa:  s. 267 –Vəqayeül-əyyam: s. 118)
Elçilik
Həzrət Zəhranın doqquz yaşı başa çatanda Mədinə ətrafında yaşanlarlar, qəbilə və tayfa başçıları, zənginlər o həzrətin elçiliyinə gəldi. Münafiqlərdən də bir qrupu mütləq həyasızcasına  o xanımın elçiliyənə gəlmək cürətini özlərində tapdılar.
Rəsuli-əkrəm (s) onlardan bəzilərinin elçiliyinə görə narahat oldu . Münafiqlərdən bəziləri etiraz etdi. Həzrət buyurdu:  "Mən sizi rədd etmədim. Allah sizi rədd etdi. Fatimənin (ə.s) işi Allah tərəfindən müəyyən olunur. 
O qafillər ondan xəbərsiz idilər ki, o çox dəyərli gövhəri Allah Öz izzəti və nəzəri sayəsində hifz edib,onu dünya övladarından, sultan və rəiyyətdən, yoxsul və zənginlərdən ayırıb, Peyğəmbərin (s) Vəsisi (ə) üçün saxlayıb.
İmam Hüseyn (ə) buyurub:  " Bir gün Allahın Rəsulu (s) Ümmi Sələmənin evində idi. Bir xas heybətli mələk nazil oldu. Bir-birinə bənzməyən lüqətlə (dillərlə) Allaha təqdis və təsbih etməklə məşuğuldu. O, ərz etdi: "Mən Sərsailəm. Allah məni sənin yanına  göndərdi ki, sizə deyəm ki, nuru nurla evləndir.” Həzrət buyurdu: "Kimi kiminlə?” dedi: " Fatiməni Əli ibn Əbi Taliblə.” Ona görə də Peyğəmbər (s) Fatiməni (ə.s) Cəbrail və Sərsailin hüzurunda  Fatimənin (ə.s)  əqdini, Əli (ə) ilə bağladı. O zaman Peyğəmbər (s) Sərsailin çiyinləri arasında bir yazını gördü ki, yazılıb: "La ilahə illəllah, Muhəmmədən rəsulullah, Əli ibn Əbi Talib muqimul-huccə” Buyurdu: " Ey Sərsail! Bu cümlə sənin çiynində nə vaxtdan yazılıb?”  Dedi: " Allah-taala dünyanı yaratmazdan on iki min il öncə!” (Əmali, Şeyx Tusi:  c. 1, s. 29 – Kəşfül-ğəmmə: c. 1. s. 472)

Toy mərasimi
Həzrət Fatiməni (ə.s) toy gecəsi Əlinin (ə.s) evinə aparırdlar. Peyğəmbər (s) onun önündə, Cəbrail sağında, Mikail solunda və yetmiş min mələk onun arxasınca gedir, o halda Allaha təsbih və təqdis deyir. Bu, fəcrədək davam etdi. (İqbalül-əmal: s. 548 – Tarixi-Bağdad: c.5 s. 7) (Fəcr- sübha azanından öncə üfüq tərəfdə görünən ilk ağartıya deyilir)
Həzrət Zəhranın (ə.s) toy və mənzil əşlaları
Həzrət Zəhranın (ə.s) mənzili əşyaları belə təşil olmuşdu; Peyğəmbər (s) Əmirəlmömininə (ə) buyurdu: " Öz zirehini sat.”  O həzrət, zirehini satdı onun pulunu Peyğəmbərin (s) xidmətinə gətirdi. O həzrət, pulun bir miqdarını (toy üçün) yemək hazırlaması üçün Ümmü Sələməyə verdi. Başqa bir rəvayətə görə yemək ləvazimatının yarısın Peyğəmbər (s) digər yarısını isə Əmirəlmöminin (ə) hazırladı.
Həzrət Zəhranın (ə.s) cehizi
Peyğəmbər (s) zirehin pulundan bir qədərini Əmmara verdi ki, bazardan ev əşyalarını alsın. Bir ədəd köynək, bir ədəd yaylıq, bir ədəd qara qətifə xeybəri, yaxud qara əba, bir ədəd nazik pambıq pərdə, həcər qəryəsi toxunuşlu bir ədəd həsir, əl dəyirmanı, bir ədəd mis teşt, su məşki  (məkş- dəridən düzəldilmiş su qabı), səfalin kasası və qoyun dərisi. (Beytül-əhzan: s. 57)
Əmirəlmöminin (ə) buyurub: " O gecə, Peyğəmbərin qızı mənim evimə gələn zaman,  yatağımız, qoyun dərisindən başqa bir şey deyildi.” (Sünənül-Mustəfa: c. 2. s. 538)
Başqa bir hədisdə buyurub: " Mən, Fatimə ilə elə bir halda evəndik ki, qoyun dərisndən başqa bir şey yoxumuz idi. Gecə onun üstündə yatır, gündüz dəvələrimizin oot-ələfini onun üstünə sərirdik və evdə xidmətçımız yox idi.” (Səfvətül-səfvə: c. 2. s. 538)
Digər bir rəvayətdə buyurub: " Peyğəmbər (s) bizim evimizə gəldi. Bir halda üstümüzə bir qətifə atmşıdıq. Onu uzununa üstümüzə salsaydıq, ətrafımız açıq qalır, eninə salsaydıq baş-ayağımız örtülməzdi.” (Zəxairül-uqba: s. 49)
Əhli-sünnədən bəziləri rəvayət ediblər ki, Fatimə (ə.s) Əlinin evinə gedəndə yerə salımış rig, safilin kuzəsi, yastıq və su qabından başqa bir şey tapmadı. (Fatimətül-Zəhra (ə.s), bəhcətül-qəlbil-Mustəfa (s): s. 674)
Başqa bir rəvayətə görə, mənzildə təsərrüfat əşyaları bunlar idi: iki ədəd kiçik kuzə, taxtadan düzəldilmiş süd qabı,  yağ və ya un tökmək üçün yaşıl rəngli bir sübuyi, dörd yastıq və ya mütəkka yaxud da quru otlarla doldurulmuş dəri (söyənmək üçün) dəri arxalıq. (Əmali, Şeyx Tusi, s. 45. – Biharül-ənvar: c. 43 s. 94)
2. Mənsur Dəvanəqinin ölümü
Hicri təqvimi ilə 158-ci il, zi-hiccə ayının 6-gı günü Mənsur Dəvanəqi həlak oldu və Hucunda dəfn edildi. Onunla, bəni-üməyyə sülaləsindən olan Hişam ibn Əbdülməlik arasında çox bənzərlik var idi. Qan tökən, paxıl,  rəhmsiz, ədalətsiz şəxs idi. Əbu Talib sülaləsinə (ə) bütün zülmləri rəva görürdü. Böyük şəxslərdən çoxlarını zalımcasına şəhadətə çatdırırdı. İmamətin 6-cı parlaq ulduzu İmam Sadiqi (ə) şəhadətə çatdırması, onun ən böyük cinayətidir. (Tətümmətül-müntəha: s. 203- Vəqayeül-əyyam: s. 118)
2.Hicri təqvimi ilə doqquzcu il, zi-hiccə ayının birində islamın əziz peyğəmbəri (s) Əmirəlmöminin (ə) həzrət Əlini (ə) "Bəraət” surəsini ayələrini kafirlərə qiraət etmək üçün göndərdi. (Tozihil-məqasid: s. 29 – Biharül-ənvar: c. 97, s. 384)
O hadisə belə baş verdi: Hicri təqvimi ilə doqquzuncu il, Allahın Rəsulu (s) ölk öncə Əbu Bəkri Məkkəyə göndərdi ki, "Bəraət” surəsinin ilk ayələrini kafirlər üçün qiraət etsin. Əbu Bəkr Mədinəyə tərəf hərəkət etdikdən sonra Cəbrail nazil olub buyurdu: "Ey Allahın Rəsulu (s), bu işi yerinə yetirmək, sizin yaxud sizndən olan bir kişinin əli ilə həyata keçməlidir. Başqa bir rəvayətə görə: "gərək Əli (ə) sənin tərəfindən təbliğ etsin.” O üzdən Peyğəmbər (s) özü kimi saydığı (öz məqamı ilə bir gördüyü) həzrət Əlini (ə) çağırıb ona buyurdu: " Tələs, "Bəraət surəsinin ayələrini Əbu Bəkrdən al və Həcc mərasimində camaat üçün qiraət et!”
Peyğəmbər (s) Qəzba adlı dəvəni Əmirəlmömininə (ə) verdi. O, Cabir ibn Abdullahla hərəkət edib ikinci gün Əbu Bəkrə çatdı. "Bəraət” surələrinin ayələrini ondan alıb geri qayıtması yaxud yoluna davab etməsi ixtiyarını onun özünə tapşırdı. Əbu Bəkr Mədinəyə qayıdıb Peyğəmbərə (s) məni bir işə layiq bilmişdin ki, başqaları ona müştaq idilər. Amma bir az getdikdən sonra məni əzl (məzul) etdin?”  Həzrət  buyurdu: " Səni mən əzl etdmədim, Allah əzl etdi!”
Əmirəlmöminin (ə) "təşriq” günlərinin üç günündə  Minada - həzrət Əlinin (ə) düşmən və kinlərini ürəkdə gəzdirən kafir və müşriklərin toplandığı yerdə hər sübh və axşam Peyğəmbərin (s) buyurduqları ilə birlikdə camaat üçün qiraət edib Mədinəyə qayıtdı. Əli (ə) Məkkəyə getdiyi zamandan bəri onun ayrılığından Peyğəmbərin (s) kədərlənməsi onun mübarək üzündə zahir olmuşdu. Səhabə öz-özlərindən deyirdi: Bəlkə o həzrətin ölüm xəbəri asimandan (ona) çatıb yaxud bizdən  (ürəyi sıxılıb) darıxır. Əbazərin Peyğəmbər (s) yanında məqamı, hörməti var idi. Onu o həzrətin hüzuruna göndərdilər.  O, həzrətin əshabın sözünü həzrətə ərz etdi. O həzrət buyurdu: " Mənim qəm-qüssəm Əlidən ayrıldığım üçündür.”
Əmirəlmöminin (ə) qayıtması
Əbuzər həzrət Əlinin (ə) vəziyyətindən məlumat əldə etmək üçün Mədinədən o həzrəti qarşılamaq üçün hərəkət etdi. Yol əsansında Əmirəlmömininə (ə) çatdı. O həzrəti gördkdə ərz etdi : Atam-anam sənə qurban olsun, yavaş-yavaş təşrif gətir ki, qoy öndə gedib sizin gəlişinizin xəbərini Peyğəmbərə (s) çatdırım.”
Əbazər sürətlə özünü  Peyğəmbərə (s) çatdırdı və Əlinin (ə) gəlməsi xəbərini ona verdi. Həzrət (s) səhabə ilə Əlini (ə) qarşılamağa çıxdı. O cənaba çatanda minkdən düşdü o həzrəti qucağına aldı və özününü mübarək üzünü  Əlinin (ə) çiyninə qoydu.  Görüşdükləri üçün sevincdən hər ikisi ağaladı. Sonra Peyğəmbər (s) Əliyə buyurdu: "Atam-anam qurabının olsun! Məkkədə nə etdin?” Əmirəlmöminin (ə) də orada olanları xəbər verdi.
(Feyzül-üllam: s. 107)
Baxılıb: 594 | Müəllif: Elcin | Reytinq: 0.0/0
Şərhlər: 0
Имя *:
Email *:
Код *: